Surowce, z których robi się miód i jego przygotowanie

Głównymi surowcami miodowymi są nektar i spadź. Sporadycznie pszczoły zbierają także słodkie soki zbyt dojrzałych owoców lub inne soki zawierające cukry. W miodach pszczelich znajdują się od 15% do 60% cukrów. Nektar jest sokiem owocowym, który zwierzęta odwiedzające kwiaty zbierają z nektarników, zarówno przykwiatowych, jak i pozakwiatowych. Dzięki nim rośliny wabią swoich zapylaczy. Spadź, inaczej rosa miodowa, produkowana jest przez owady wysysające soki roślinne, których układ pokarmowy odfiltrowuje łańcuchy białkowe i produkuje słodką spadź.
Nektar i spadź zbierane są przez pszczoły za pomocą trąbki - rurki złożonej z połączonego języczka i szczęk, dzięki której robotnica wysysa surowiec, do swojego wola. Wole, inaczej żołądek miodowy, to zbiornik transportowy o pojemności 60 mm sześciennych. Już w chwili wsysania surowca ma miejsce pierwszy etap przygotowania miodu, który stanowi dodatek enzymów. Zebrany pozytek robotnice przynoszą pszczołom pracującym w ulu.
Kolejny etap produkcji miodu przyjmują starsze pszczoły piastunki. Wzbogacają one zebrany surowiec o enzymy, głównie inwertazę, diastazę i glukooksydazę. Dodatkowo, w toku klimatyzacji surowiec jest osuszany z wody - w ulu trwa przecież ciągła wentylacja, w ramach której wilgotne powietrze wymieniane jest na suce. Nektar w formie kropel składany jest na ścianach komórek plastrów - głównie w części gniazdowej. Szybkie zagęszczanie nektaru pszczoły osiągają poprzez składanie nieco zagęszczonych kropelek nektaru na ścianach komórek plastrów z czerwiem, gdzie jest ciepło i sucho. Także częste przenoszenie kropli nektaru skutkuje dalszym osuszaniem nektaru. Dopiero jakiś czas po zakończeniu przygotowań miodu, tzn. kiedy osiągnie on zawartość wody niższą niż 18%, ma miejsce jego magazynowanie. W każdej komórce plastra znajduje się mały, oddzielny zasobnik na miód, który pszczoły dokładnie przygotowują do wypełnienia miodem, a następnie zasklepiają.
Wypełnione dojrzałym miodem komórki plastra są zasklepiane. Woskowe wieczka są dodatkowo pokrywane warstwą kwasów tłuszczowych, chroniących miód przed mikroorganizmami. Tak zakonserwowane zapasy miodu mogą przetrwać nawet długie lata.