Większość ludzi kojarzchy pszczoły z naszą pszczołą miodną, która mieszka w ulach i wytwarza miód. Pszczoła miodna żyje w dużych społecznościach ze składającą jaja matką, trutniami oraz robotnicami.
Przez długi czas znano tylko cztery gatunki pszczół: pszczołę zachodnią, wschodnią i karłowatą i olbrzymią. Dzisiaj wyróżniamy dziewięć gatunków, które żyją w społecznościach. Pięć z nich to pszczoły normalnych rozmiarów, budujące w osłoniętych miejscach równolegle plastry woskowe. Pozostałe pszczoły budują plastry w przestrzeni otwartej. Mniejsze gatunki, takie jak pszczoła karłowata i pszczoła buszu wybierają gałęzie nisko rosnących drzew. A te największe - pszczoła olbrzymia oraz pszczoła skalista - żyją na jednym ogromnym, swobodnie wiszącym plastrze wysoko nad ziemią.
W poszczególnych częściach świata różne gatunki pszczół rozwinęły cechy i zachowania specjalne dostosowane do zamieszkiwanych przez nie obszarów. Pszczoła miodna, występowała począatkowo w Afryce i Europie, rozprzestrzeniając się szeroko aż do Uralu. Dzięki człowiekowi można ją obecnie spotkać na całym świecie, nawet na kontynecie amerykańskim i australijskim, gdzie wcześniej nie było rodzaju Apis w ogóle. Dziś Apis mellisfera jest najczęściej spotykanym na świecie gatunkiem pszczół zbierających miód, prawdopodobnie dlatego, że najłatwiej ją hodować.
W Europie nie istnieją inne gatunki zbierających miód pszczół niż Apis mellifera, a przez dziesiątki tysięcy lat rozwinęło się kilka podgatunkó. Apis mellifera, pszczoła środkowoeuropejska, czarna lub ciemna, jak czasem się ją nazywa, występowała na naszym kontynencie od epoki lodowcowej. Maq dziś największy zasięg geograficzny i stała się ogólnoeuropejskim podgatunkiem o różnych lokalnych nazwach, takich jak pszczoła angielska, niemiecka, norweska i tak dalej. Na Półwyspie Iberyjskim występuje rodzimy podgatunek Apis mellifera iberica, blisko spokrewniony z pszczołą środkowoeuropejską. Apis mellifera ligustica, żółta pszczoła włoska, pochodzi Półwyspu Apeninskiego, gdzie rozwija się dość izolowanym środowisku. O rzut kamieniem stamtąd znajdziemy podgatunek Apis mellifera carnica, nazywamy pszczołą kraińską lub krainką, od regionu Kraina w Słowenii. Jest to najczęściej spotykana pszczoła na wschodzie, w kierunku Karpat, Bułgarii i Ukrainy. Na południu występuje macedońska Apis mellifera macedonia i grecka Apis mellifera cecropia.
W Szwecji w naszych ulach mamy przede wszystkim trzy z tych podgatunków: ciemną pszczołę środkowoeuropejską, żółtą włoską i szarawą krainkę. Poza nimi można też często znaleźć sztucznie wyhodowanego mieszańca: małą brozową pszczołę buckfast. Poszczególne podgatunki charakteryzują się różnymi cechami, a każda z nich ma swoich zwolenników.
