Co z tą rewelacją?

Dlaczego piszemy w tytule „rewelacyjny” pyłek? Bo stał się równie modny, jak kiedyś w latach pięćdziesiątych i sześćdziesiątych mleczko pszczele. Całe pasieki poprzestawiano na zbiór pyłku. Można go kupować w aptekach wielu krajów. A zaczęło się to wszystko we Francji. Najpierw zwrócono uwagę na mleczko pszczele, które było niezmiernie poszukiwane i dawało pszczelarzom dochody o wiele większe niż miód. Dość jednak szybko zorientowano się, że niestety mleczko nie może być dla ludzi tym, czym jest dla pszczół, i wtedy zainteresowano się innymi produktami pszczelimi, a szczególnie pyłkiem i pierzgą. Powoli pyłek zastąpił, „rewelacyjne” ongiś mleczko i stał się równie sławny jak ono. Znowu pasieki nastawiono na intensywny zbiór pyłku. U nas jeszcze „moda na pszczeli pyłek” nie panuje tak powszechnie, jak w wielu innych krajach. Ale ... poczekajmy, zobaczymy ... Dobry, silny rój jedna rodzina zbiera w ciągu sezonu ok. 60 kg pyłku. Z tego zużywa na swoje potrzeby ok. 30 kg, a reszta jest zapasem na wypadek np. niesprzyjającej pogody, gdy akurat brakuje pyłkodajnych roślin itp. Sięgnijmy znowu do Arnolda Bendera, który tak niemiłosiernie skrytykował miód. Cóż ten światowej sławy specjalista w dziedzinie żywienia mówi o pyłku? W podrozdzialiku pt. „Żywność i moda” Bender pisze m. in .: „Żywność, podobnie jak ubiór, choć może nie tak wyraźnie, podlega kaprysom mody... Najłatwiej ulegają tej modzie osoby, które mają bzika na punkcie zdrowego odżywiania. Ta grupa poddaje się wszystkim zmianom mody, często zgodnie z zaleceniami najnowszej książki na ten temat. Oni to właśnie rzucają się na takie dziwactwa, jak ocet z jabłecznika, pyłek kwiatowy, mleczko pszczele, kasza gryczana, witamina E lub naturalnie przetwarzany pokarm, jakim jest miód...” A więc wielki uczony oblewa nas z miejsca zimną wodą. Mimo to sprawa pyłku jest tak ciekawa, że warto jej poświęcić trochę miejsca. Warto też coś o pyłku wiedzieć, jeśli jest tak modny. A ponadto ... już starożytni Rzymianie mawiali: audiatur et altera pars, czyli trzeba wysłuchać także i drugiej strony przed wydaniem orzeczenia.

 

Rewelacyjny pyłek kwiatowy

 Pszczoły zbierają z kwiatów i innych części roślin nie tylko nektar i spadź, ale też ogromne ilości pyłku kwiatowego. Z niego powstaje pierzga, zwana też pszczelim chłebem. Bez niej rój pszczeli nie mógłby normalnie pracować i żyć. 

 

Miód w piwniczce i w kuchni

 Kiedy odwiedzają nas goście zagraniczni, warto ich przyjąć „tradycyjnymi polskimi” smakołykami, a więc miodem pitnym i piernikami. Takie przyjęcie prawie zawsze wywołuje bardzo sympatyczną atmosferę. Przybysze tych potraw nie znają, a smakują im najczęściej tak, że najchętniej wzięliby je ze sobą, aby pokazać i dać do spróbowania swoim bliskim. Miód podaje się w specjalnych, kamionkowych czy fajansowych kieliszkach-kubeczkach, a piernik układa np. na pięknym polskim krysztale, fajansie włocławskim lub ciemnym porcelicie pruszkowskim. 

 

Miodki z Herbapolu

 To nie są miody„fałszywe”, ale rodzaj leków na miodzie, przeznaczonych głównie dla dzieci. Otóż Herbapol produkuje m. in. miód koprowy i miód żywokostowy. Miód koprowy przeznaczony dla dzieci, młodzieży i osób starszych - jest lekiem pomocniczym przy suchym kaszlu, chrypce i nieżytach dróg oddechowych, zapaleniach oskrzeli itp. A także działa lekko pobudzająco na wydzielanie soku żołądkowego oraz wiatropędnie. Dzieci bardzo lubią ten słodki, smaczny lek, trzeba więc uważać, by nie wypiły całego opakowania, i podawać po 1 łyżeczce 3 - 5 razy dziennie - zwykle przy ataku kaszlu. W tym miodku znajduje się: 12,5 g owocu kopru, 31,25 g miodu, 50 g cukru, 6,25 g alkoholu etylowego (96°), 0,6 g benzoesanu sodu i 125 g wody destylowanej. Miód żywokostowy jest środkiem podobnie działającym jak poprzedni. To znaczy, stosuje się go przy nieżytach dróg oddechowych, chrypce, zaczerwienieniu gardła, szczególnie u dzieci, oraz przy uporczywym kaszlu. Działa też przeciwzapalnie, wykrztuśnie, przyśpiesza regenerację uszkodzonych błon śluzowych w jamie ustnej i gardle, przyśpiesza gojenie się nadżerek i płytkich, powierzchownych owrzodzeń. Miód żywokostowy jest może jeszcze smaczniejszy niż koprowy, a podaje się go po 1-2 łyżeczki 2-4 razy dziennie. W skład jego wchodzą: 3,75 g korzenia żywokostu, 50 g cukru, 31,25 g miodu, 6,25 g alkoholu etylowego (96°), 0,6 g benzoesanu sodu i 125 g wody destylowanej. Uwaga: ostatnio wycofano z Herbapolu preparaty żywokostowe - jako zawierające toksyczny alkaloid. Ale sprawa ta jest wciąż otwarta, gdyż jedni są za wycofaniem, a inni twierdzą, że zawarte w nich ilości alkaloidu są tak znikome, że nikomu nie mogą zaszkodzić, a zalety żywokostu użnawano i wypróbowano od wielu setek lat. Spór wciąż trwa.

 

Simil - miody

 Mówi się o nich „miody przyszłości”, „miody kolorowe”, „miody lecznicze”. I ostatnio stają się - trzeba to przyznać - wprost sensacją. Simil-miody powstały w krakowskiej Akademii Rolniczej. Otóż zbadano tam, że okres bezrobocia pszczół trwa z reguły 1,5 miesiąca i w tym właśnie czasie należy wstawiać do wnętrza ula specjalne pożywki. Są one odpowiednio spreparowane w sterylnych słoikach, po skrupulatnym badaniu laboratoryjnym, aby pszczoły przerabiały je na simil - miody, co zresztą robią niezwykle chętnie. Te pożywki, produkowane przez firmę polonijną o nazwie Marbet - według skrzętnie strzeżonego przepisu - to wyciągi z różnych roślin: pokrzywy, świerka, koperku, rumianku i wielu innych. Mówi się, np. że simil - miód pokrzywowy ma wartości lecznicze pokrzywy, a więc m. in. obniża ciśnienie tętnicze, chroni przed zawałem, wpływa na zahamowanie przerostu gruczołu krokowego (prostaty) itd. Na te uczty pożywkowe zaprasza się pszczoły głównie nocą, a one „za to” dają pszczelarzowi simil - miód. On oddaje go firmie Marbet, która pakuje ten produkt w słoiczki 500 i 250-gramowe i rozsyła po sklepach. Zresztą nie tylko krajowych, bo i zagranica bardzo się zainteresowała simil - miodami. Firma jest w stałym kontakcie z krakowską Akademią Rolniczą, a także z Polskim Związkiem Pszczelarskim, przy którym nawet powstała specjalna sekcja. Tajemnica produkcji pożywek jest sekretem Marbetu, który pilnie też przestrzega, aby właściciele pasiek stosowali się do wszystkich wskazówek i warunków powstawania simil - miodów.