Postępowanie z plastrami - Plastry - Regulacja odstępu

W regulacji odstępu pomiędzy plastrami pomagają odstępniki i czopy. Można też korzystać z ramek hoffmanowskich. Nie ma tu wielkiego znaczenia, jaki środek jest wykorzystywany, ważne, aby pszczelarzowi wygodnie się pracowało i aby łatwo mu było zapewnić minimalną odległość pomiędzy plastrami.
Ramki hoffmanowskie są szeroko rozpowszechnione i cieszą się uznaniem pszczelarzy. Maja tę zaletę, że ich regulacja nie wymaga dodatkowych środków, jak ma to miejsce w przypadku innych metod - tutaj jest to po prostu integralna część konstrukcji. W używanych dzisiaj ramkach hoffmanowskich boczne ścianki mają poszerzenie do 35 mm na długości 80 mm, przez co łatwo niechcący ścisnąć pszczoły przy dociskaniu plastrów. Poszerzenie bocznych beleczek na krótszej długości 40 mm zdecydowanie poprawiłyby tę sytuację.

Postępowanie z plastrami - Plastry - Właściwy rozmiar ramki

Jak łatwo się domyślić, pomysł na zamykanie plastrów w ramki zaowocował stworzeniem na przestrzeni lat wielu standardów ich wielkości. Z ogromnej niegdyś różnorodności do dziś przetrwało tylko kilka najpopularniejszych wymiarów, wśród których należy wybierać przy tworzeniu nowej pasieki.
Wymiary zewnętrzne najpopularniejszych ramek (szerokość x wysokość):
Wielkopolskie (ule korpusowe, leżaki i stojaki) - 360x260 mm
Dadant - 435x300 mm
Langstroth (ule korpusowe) - 448x232 mm
Dadant zmodyfikowany (ule korpusowe) - 435x230 mm
Ostrowskiej (ule korpusowe) - 360x230 mm
Warszawski poszerzony (leżaki) - 300x435 mm
Warszawski zwykły - 240x445 mm

Postępowanie z plastrami - Plastry

Plastry stanowią w pszczelarstwie jeden z najważniejszych elementów racjonalnej gospodarki pasiecznej. Muszą zapewniać stabilne oparcie dla wosku, a pszczelarzowi zapewnić wygodną pracę i swobodę regulacji odstępu między plastrami. W zależności od systemu ula i siły rodziny na jeden pień przypada od 30 do 50 plastrów. W sprzedaży można znaleźć ramki do samodzielnego złożenia i gotowe ramki z nawleczonym drutem lub bez.

Postępowanie z plastrami

Jest czymś wyjątkowym w przyrodzie, gdy zwierzę samo wytwarza materiał na swoje gniazdo i używa go do budowy wyjątkowej konstrukcji. Pszczoły budują swoje sześciokątne komórki plastrów z niewiarygodną dokładnością, wprowadzając w osłupienie zarówno techników, jak też matematyków i biologów. Konstrukcja gniazda pszczelego, z pionowymi, plastrami, równolegle ułożonymi umożliwia, umożliwiła naszym przodkom zabezpieczenie pojedynczych plastrów w drewnianych ramkach i zastosowania w ten sposób przenośnych plastrów. Pozwala to wyjmować z uli pojedyncze plastry, a w efekcie uzyskać wgląd w dowolny zakątek gniazda pszczelego, bez wywierania przy tym negatywnego wpływu na życie owadów. Mobilne ramki stworzyły podwaliny dzisiejszej systematycznej wiedzy na temat użytkowania pszczół miodnych.

Przegląd rodzin - Prowadzenie karty ula

Przy kolejnych przeglądach w pasiece bardzo pomaga znajomość historii przeglądanych rodzin.Przy dobieraniu rodziny do hodowli jednym z najważniejszych kryteriów jest wydajność pszczół, ich zachowanie przy różnych warunkach pożytkowych i pogodowych. Notatki na ten temat można prowadzić na różne sposoby:
- zapisy sporządzone na samym ulu
- notatki wykonywane flamastrem na folii przykrywającej
- kawałek szerokiej taśmy klejącej do przyklejania kartek z notatkami
- prowadzenie książki pasiecznej. Każda rodzina otrzymuje własny numer, a dane zapisywane są do książki.
Książka pasieczna jest niezastąpiona przede wszystkim w przypadku pasieczysk oddalonych od domu i stanowi podstawę prowadzenia rodzin. Przy jej pomocy przygotowuje się prace związane z przeglądami, wędrówki pszczół, wykonuje się odkłady, podkarmianie itd. Dobry pszczelarz po przeglądzie każdej rodziny najpierw zapisuje obserwacje w książce pasiecznej, a dopiero potem przechodzi do kolejnego pnia.
Zachowanie, nastrój rojowy, wygląd plastrów z czerwiem i ich ułożenie, a także zaobserwowane choroby są oceniane w skali od jednego do czterech, gdzie cztery oznacza najlepszą wartość. Odpowiednio, najwyżej oceniane rodziny to najlepsze pnie w pasiece. Opisy muszą być krótkie i rzeczowe. Najczęściej wykorzystuje się różne skróty

Przegląd rodziny - Przeprowadzenie przeglądu rodziny - Przegląd rodziny z dwoma korpusami gniazdowymi i jednym korpusem miodni.

Przede wszystkim niewskazane jest mocne dmuchanie w korpusy z miodem, ponieważ:
1. Duża ilość dymu mogłaby zanieczyścić znajdujący się w nich miód.
2. Spowodowałoby to przepędzenie pszczół do niższych korpusów, co jest niepożądane w sytuacji, gdy chcemy tam potem odnaleźć matkę.
Sposób postępowanie:
Wdmuchujemy nieco dymu do otworu wylotowego ula i pod folię przykrywającą. Zdejmujemy znajdujący się na szczycie korpus - miodnię. Odkładamy go na przygotowany pusty korpus, oceniając przy okazji masę zgromadzonego miodu. Potem wdmuchujemy dym wpuszczając pomiędzy korpusy, a następnie zdejmujemy górny korpus. Korpus czekający na przegląd jest zakrywany. Od tego momentu postępujemy w taki sam sposób, jak w przypadku pni jednokorpusowych. Po zakończeniu przeglądu wykonujemy takie prace, jak wycinanie czerwia trutowego, przygotowanie odkładów, poszerzenie gniazda itd. Korpusy składamy w taki sam sposób, jak wcześniej opisano, sporządzając notatki z dokonanego przeglądu.

Przegląd rodzin - Przeprowadzanie przeglądu rodziny - Przegląd pni na dwóch korpusach.

W tym przypadku postępujemy inaczej niż przy ulach jednokorpusowych. Ocenia się każdy korpus osobno. Do otworu wlotowego wdmuchuje się trochę dymu, zdejmuje daszek i dmuch pod folię. Następnie zdejmuje się górny korpus, podważając go dłutem i odczepiając od korpusu leżącego niżej. Gdy tylko uda się zrobić szparkę, wdmuchuje się dym do niżej leżącego korpusu. Należy pamiętać, że kilka pszczół mogło zdążyć wydostać się przez utworzony przesmyk. Aby ich nie zgnieść, pomiędzy korpusy wciska się kawałek klocka. Teraz należy się upewnić, że wszystkie plastry górnego korpusu odkleiły się od ramek dolnego korpusu. Jeśli tak jest, ponownie wdmuchujemy dym i odkładamy górny korpus na przygotowany z boku pusty korpus lub na ul innej rodziny. Na czas przeglądu górnego korpusu przykrywamy pozostawiony korpus chustą lub lekkim daszkiem. Sama kontrola przebiega tak samo, jak w przypadku ula jednokorpusowego. Po jej zakończeniu trzeba przegonić w dół pszczoły zamieszkujące dolny korpus, a te z górnego korpusu - do górnego. Potem nakładamy górny korpus na dolny i przykrywamy folią i daszkiem - dokładnie tak, jak w przypadku przeglądu pni jednokorpusowych.

Przegląd rodziny - Przeprowadzenie przeglądu rodziny - Przegląd rodzin jednokorpusowych.

- Wdmuchujemy kilka kłębów dymu do otworu wylotowego ula.
- Zdejmujemy daszek.
- Nieznacznie unosimy folię przykrywającą ramki i szybko wdmuchujemy dym do środka. zdejmujemy folię i dla pewności dodajemy jeszcze trochę dymu.
- Dłutem podważamy jeden lub kilka plastrów. Jeśli skrajne plastry nie mają dzikiej zabudowy na ściankach, wyjmujemy je. Jeśli jednak znajdują się tam języczki wosku, robimy miejsce, aby można było wyjąć drugi plaster. W tym celu, za pomocą dłuta należy odsunąć sąsiadujące z obu stron ramki na tyle, aby z lewej z prawej strony było po 5 mm wolnego miejsca. Dopiero teraz poważamy plaster dłutem, chwytamy go w palce i ostrożnie, pilnując orientacji pionowej, podnosimy do góry, uważając przy tym, aby nie zawadzić nim o plastry z lewej i z prawej strony, ani też o przednią ścianę ula.
- Przekładamy plaster do przygotowanego pustego korpusu lub stawiamy z boku ula. W miarę szybko sprawdzamy pozostałe plastry. Kontrolujemy ilość pokarmu, istnienie matki, wygląd plastrów z czerwiem i wielkość gniazda w stosunku do siły rodziny. Oddajemy rodzinie plastry w takim samym porządku, w jakim oryginalnie znajdowały się w ulu i przesuwamy je ciasno do siebie. Notujemy wielkość zapasu pokarmu, ilość obsiadanych przez pszczoły plastrów, obecność wszystkich stadiów rozwojowych czerwia.

Przegląd rodzin - Przeprowadzanie przeglądu rodziny

- Miejsce do odstawienia zdejmowanych korpusów jest przygotowane
- W przypadku poszerzania gniazda przygotowane są odpowiednie korpusy
- Po pierwsze: zapalamy podkurzacz
- Gdy zaczyna się palić paliwo, rozpoczynamy obserwację wlotu do ula