czwartek, 31 marca 2016

Zasady poddawania matek

Gdy poznamy ogólne zasady warunkujące skuteczne przyjęcie matki to wtedy pozwoli nam to uniknąć błędów i zminimalizuje ryzyko związane z nieprzyjęcie matki.
Pamiętajmy by matkę poddawać zawsze w klateczce. Zapewnia to stopniowe przyzwyczajanie się i akceptację matki przez robotnice w warunkach stabilizacji i spokoju.

Upewnienie się czy rodzina, do której mamy poddać matkę na pewno jest bezmateczna - to podstawowa zasada. Pszczelarze jednak często sytuacje oceniają błędnie i zdarza się, że bezskutecznie poddają matkę wielokrotnie do tej samej rodziny. Bardzo trudno stwierdzić brak matki w rodzinie, w której od dłuższego czasu nie ma czerwiu i śladów po matecznikach. Wtedy wystarczy wstawić do takiej rodziny tzw. czerwiu kontrolnego, czyli plastra z jajami i młodymi larwami z innej rodziny. Jeśli bowiem po 2 dniach na poddanym czerwiu pojawią się mateczniki, będzie to ewidentnie świadczyło o braku matki.

Wycofane z rodziny stare matki czerwiące, należy wymienić na młode matki czerwiące. Poddawanie matek nieunasiennionych w miejsce matek czerwiących jest możliwe, jedynie po zastosowaniu wydłużonego do 8-9 dni okresu bezmateczności. Po upływie tego czasu i zerwaniu mateczników można poddać matkę nieunasiennioną.

Nową matkę najlepiej poddać po upływie około 6 godz. od chwili osierocenia rodziny. Po upływie tego czasu wszystkie robotnice w rodzinie poczują bezmateczność, a jednocześnie nie przystępują jeszcze do budowy mateczników.

Matki nieunasiennione najlepiej jest poddawać do okładów lub ulików weselnych. Im matka młodsza tym chętniej przyjmowana jest przez pszczoły.

Matki można poddawać w klateczkach wysyłkowych wraz z towarzyszącymi pszczołami. Obecność lub brak robotnic nie wpływa na to, czy matka zostanie przyjęta. Zaleca się jednak aby matka w klateczce nie pozostawała osamotnienia.

Ostrożność i cierpliwość wymagają matki inseminowane bez sprawdzonego czerwienia.
Poddawanie do rodzin zasklepionych mateczników na 2 dni przed wygryzieniem jest dobrą i skuteczną metodą akceptowania młodych matek przez robotnice.


środa, 30 marca 2016

Wyszukiwanie matek w rodzinach

Odszukanie starej nieznakowanej matki w silnej rodzinie czasem bywa kłopotliwe nawet dla wytrawnych pszczelarzy. Szczególnie jest to trudne w rodzinach z pszczołami środkowoeuropejskimi, które są z natury złośliwe i agresywne, a podczas przeglądu gniazda wszystkie pszczoły szybko schodzą z plastrów i skupione w dużych gronach wiszą pod ramkami albo masowo opuszczają ul tworząc "brodę" przed wylotem ula.
Kłopotliwe jest też wyszukiwanie matek w rodzinach będących w nastroju rojowym kiedy "odchudzona" matka o mniejszych wymiarach ciała szybko porusza się po plastrach, słabo czerwi lub wcale nie składa jaj. Tak więc zachęcam pszczelarzy do znakowania matek wczesną wiosną kiedy zabieg taki ze względu na niewielką liczbę pszczół i ich łagodność jest łatwy do wykonania. Znakowanie matek ułatwia wyłapywanie zarówno podczas wymiany jak również przyspiesza i ułatwia gospodarkę pasieczną.

Podstawową zasadą jest by przy wyszukiwaniu matki w rodzinie używać dymu z podkurzacza w minimalnej ilości lub nie używania go wcale. Po delikatnym wyjęciu zatworu i maty na zewnątrz ula przystępujemy do obejrzenia plastra i wystawienia go razem z pszczołami do transportówki. W ten sposób w ulu tworzymy pustą przestrzeń do swobodnego przesuwania kolejnych plastrów. Pamiętajmy by wszystkie te czynności wykonywać bardzo delikatnie unikając gwałtownych ruchów powodujących osypanie pszczół. Szukamy matki na powierzchni każdego plastra oglądając go z każdej strony zwracając szczególną uwagę na plastry z młodym czerwiem. Jeżeli matka nie zostanie znaleziona podczas pierwszego przesunięcia całego gniazda to trzeba podjąć próbę jej odnalezienia w czasie przesuwania ramek z powrotem. Jeżeli i tym razem matki nie znajdzie się to wówczas czynność należy powtórzyć następnego dnia.


wtorek, 29 marca 2016

Poddawanie matek pszczelich

Poddawanie matek do rodzin pszczelich jest problemem "ponadczasowym". Zarówno 50 lat temu jak i dzisiaj nie traci nic na aktualności i to wśród pszczelarzy początkujących, jak i bardzo doświadczonych. Chociaż skutecznych sposobów jest bardzo dużo to jednak w dalszym ciągu nie ma metody, która gwarantowałaby bezwarunkowe 100% przyjęcie poddawanych matek. Często więc kończy się to porażką co zniechęca pszczelarzy do systematycznej wymiany. Jedną z najtrudniejszych czynności poprzedzających wymianę jest wyszukiwanie w rodzinach starych matek przeznaczonych do likwidacji.

 W kolejnej notce opiszę wam metodę wyszukiwania matek w rodzinach.


niedziela, 20 marca 2016

Łatwy sposób wychowu matek pszczelich na własne potrzeby

Jest taki sposób, który pozwala na uzyskania dużej liczby dobrej jakości matek w sposób prosty, ale zaplanowany i zorganizowany. Ma to duże znaczenie w planowaniu unasienienia i wymianie matek, czy terminu i sposobu wykonywania odkładów.
Przy wychowu matek musimy:
- zakup matki reprodukcyjnej
- przygotowanie niezbędnego sprzętu
- przekładanie larw
- przygotowanie rodziny wychowującej
- brakowanie i znakowanie matek


Zakup matki reprodukcyjnej - zakupioną matkę należy poddać ostrożnie do wcześniej osieroconej, zdrowej rodziny pszczelej lub do silnego odkładu. Przy podawaniu cennych matek zaleca się zastosowanie jednoplastrowego izolatora, wykonanego z gęstej siatki, do której wstawia się plaster z czerwiem na wygryzieniu, tzw. czerw wąsaty i pokarmem. Wybrany plaster należy dokładnie omieść ze wszystkich pszczół i przed zamknięciem izolatora wpuścić ostrożnie do środka matkę. Wygryzające się pszczoły w izolatorze przyjmą i zaopiekują się poddaną matką, która wkrótce rozpocznie składanie jajek. Po rozpoczęciu czerwienia matkę wypuszczamy. Po kilku dniach kiedy matka samodzielnie opuści izolator zaczerwi sąsiednie plastry, usuwamy go z gniazda. Zadaniem matki reprodukcyjnej jest produkowanie larw do wychowu matek. Dlatego taka rodzina powinna być pod szczególną opieką pszczelarza, który zapewni matce do czerwienia plastry najwyższej jakości, pilnuje aby rodzina nie wyroiła się, dba o pierzgę i pokarm w gnieździe. Należy też ograniczyć matce czerwienia aby jaja były większe, bowiem wykształcone z nich larwy będą wówczas lepszej jakości.

Przygotowanie niezbędnego sprzętu do wychowu matek - przystępując do wychowu matek należy zaopatrzyć się w:
-  miseczki woskowe lub plastikowe


- łyżeczkę chińską do przekładania larw

- ramkę hodowlaną

- klateczki do izolacji mateczników
- ramkę klateczkową tzw. kołyskę
- sprzęt do znakowania matek pszczelich

Miseczki woskowe - wykonuje się zimą i przetrzymuje w szczelnie zamkniętym naczyniu. Znacznie wygodniejsze są dostępne w handlu  formy z silikonu, które po zanurzeniu w wosku, można jednorazowo otrzymać około 10 gotowych miseczek.
Ramka hodowlana - jest to typowa ramka gniazdowa, o wymiarach stosowanych w pasiece z wkładanymi lub obrotowo zamocowanymi poprzecznymi beleczkami. Do beleczek tych przykleja się, za pomocą lutownicy i roztopionego wosku - koreczki, a następnie do koreczków przymocowuje się wcześniej przygotowane miseczki woskowe. Na ogół na jednej ramce umieszcza się w równych odstępach około 10 koreczków z miseczkami na 3 beleczkach w różnych poziomach.
Klateczki do izolacji mateczników - służą do indywidualnego umieszczania mateczników przeniesionych z ramki hodowanej, izolowanych na dwa dni przed terminem wygryzania się matek.
Ramka klateczkowa zwana kołyską - przeznaczona jest do przetrzymywania na jej poprzecznych beleczkach klateczek izolacyjnych zaopatrzonych w grudkę ciasta z zaizolowanymi matecznikami, do czasu wygryzienia się matek.
Sprzęt do znakowania matek pszczelich - służą do tego specjalne opalitki z naniesionymi kolejnymi numerkami od 1 do 100 w pięciu kolorach; biały, żółty, czerwony, zielony, niebieski. Do znakowania wykorzystywane są też mazaki z szybko schnącą farbą.



 Przekładanie larw - do przekładania zaleca się tzw. łyżeczkę chińską, za pomocą której przenosi się larwy wraz z częścią mleczka, na którym ona żeruje. Sam zabieg przekładania larw nie jest trudny, a mimo to pszczelarze mają duże obiekcje. Wystarczy trochę poćwiczyć i nabrać praktyki. Wybieramy larwy najmłodsze, najlepiej 12-godzinne, ale nie starsze niż 24 godz. Larwy przekłada się w pracowni pasiecznej lub w zacienionym miejscu na pasieczysku. Larwy 12-godzinne w temperaturze pokojowej uzyskują 100% przeżywalność przez okres 6 godz. Ważniejsze jest by pamiętać o dużej wilgotności powietrza dlatego zaleca się by larwy nakrywać czystą wilgotną ściereczką w czasie całego etapu przekładania i podczas transportu ramek hodowlanych z larwami do rodziny wychowującej.


Przygotowanie rodziny wychowującej - najlepsza rodziną wychowująca jest silna rodzina, w nastroju rojowym. Przygotowanie jej do wychowu nie jest kłopotliwe, ogranicza się bowiem do zerwania odciągniętych mateczników, odszukania i zabrania matki oraz lekkiego ścieśnienia rodziny. Zastępy robotnic zalegające pod ramkami w gnieździe i za zatworami to liczne karmicielki, które przyjmą i obicie podleją mleczkiem poddane larwy na ramce hodowlanej, wstawionej w środek gniazda na drugi dzień po osieroceniu.
Przygotowanie odkładu wychowującego - rodziną wychowująca z powodzeniem może zostać odpowiednio przygotowany odkład złożony z 4 plastrów czerwiu, głównie krytego, , i 1-2 plastrów okrywających, zaopatrzonych w pierzgę i pokarm. Uliczki w takim odkładzie muszą wypełniać pszczoły najlepiej z rodziny w nastroju rojowym. Następnego dnia do utworzonego odkładu w środek gniazda wstawia się ramkę z przełożonymi larwami z rodziny reprodukcyjnej. Odciągnięte mateczniki w odkładzie mogą przebywać do momentu zasklepienia co następuje piątego dnia od chwili przełożenia larw, a następnie przenosi się je do cieplarki celem dalszej inkubacji.

Brakowanie i znakowanie matek - w praktyce matki ocenia się po wyglądzie zewnętrznym. Wypuszczoną na dłoń matkę, należy bardzo dokładnie obejrzeć zwracając uwagę na:
- wielkość ciała - zbyt małe matki brakujemy
- prawidłowe wykształcenie dwóch par skrzydeł
- obecność wszystkich części trzech par odnóży
- wykształcenie par czułków umieszczonych w przedniej części głowy


Znakowanie matek - jest ważnym zabiegiem, znaczenie ułatwia i przyspiesza wykonanie wielu niezbędnych czynności w gospodarce pasiecznej, a ponadto pozwala w razie konieczności na identyfikację  matek w pasiece. Podczas znakowania należy matkę uchwycić i unieruchomić pomiędzy kciukiem i placem wskazującym lewej ręki, a prawą nanosimy oznakowanie. Nie należy obawiać się przetrzymywania matek w dłoni, ponieważ twardy pancerz chitynowy chroni skutecznie je przed uszkodzeniami.


niedziela, 13 marca 2016

Rasy i linie pszczół hodowane w Polsce

I znów wracam do tematu matek
Ważnym czynnikiem często jeszcze niedocenionym i nieuwzględnionym przez pszczelarzy, a wpływający ostatecznie na wyniki ekonomiczne, jest rasa pszczół jaką użyjemy w pasiece.
Obecnie w Polsce dopuszcza się hodowle czterech ras pszczoły miodnej:
- pszczoły środkowoeuropejskiej
- pszczoły kraińskiej
- pszczoły kaukaskiej
- pszczoły włoskiej

Pszczoła środkowoeuropejska- jest najlepiej przystosowana do naszych warunków klimatycznych. W obrębie tej rasy najbardziej znanymi liniami są: Asta, Mazurska, Norweska, Pomorska.
Zalety:
- bardzo dobrze zimuje również w czasie długich i mroźnych zim
- odporna na nosemozę
- dobrze wykorzystuje pożytki późne
Wady:
- duża agresywność - najbardziej złośliwa wśród wymienionych ras
- skłonność do rojenia się
- słaby rozwój wiosenny, powoduje gorsze wykorzystanie wczesnych pożytków
- płochliwa i słabo trzyma się plastrów, co utrudnia przeglądy gniazd i wyszukiwanie matek pszczekich
- mało odporna na choroby

Pszczoła kraińska - jest najchętniej i najczęściej użytkowaną pszczołą w Polsce. Idealna do krzyżowania między rasowego. Najpopularniejsze linie to: Kortówka, Niemka, Troiseck, Singer, Pogórska, Beskidka.
Zalety:
- duża dynamika rozwoju wiosennego - szczególnie polecana dla rejonów obfitujących w pożytki wczesne
- wykazuje tendencje do ograniczania matki w czerwieniu
- bardzo łagodna - ułatwia pracę
- dobrze trzyma się plastrów
- pozytywnie reaguje na zabiegi przeciwrojowe
- miód sklepi na sucho, co ułatwia odsklepianie plastrów
- pszczoły nadają się do gospodarki wędrownej, szczególnie na spadź
Wady:
- w środku lata obniża intensywność czerwienia
- wchodzi w nastrój rojowy w rejonach występowania pożytków późnych

Pszczoła kaukaska - rasa popularna na całym świecie. Wymagają stosunkowo rzadko ingerencji pszczelarza. Polecane do pasiek amatorskich i początkujących pszczelarzy. Popularne linie: Woźnica, Wielki Las, Końskowola, Puławy.
Zalety:
- łagodna, pracowita, dobrze wykorzystuje zarówno pożytki duże jak i małe
- mało rojliwa, nie buduje dużych gniazd
- dobrze trzyma się plastrów
- posiada najdłuższy języczek
- obicie kituje gniazdo - największy producent propolisu
Wady:
- dość wolny i późny rozwój wiosenny nie pozwala na wykorzystanie  pożytków z sadów, mniszka czy rzepaku
- gorzej zimuje niż pozostałe rasy
- robotnice skłonne do rabunków, ale gniazda swojego bronią energicznie
- miód sklepi na mokro
- są podatne na nosemozę i kiślicę
- uzłośliwiają się już w drugim i kolejnych pokoleniach

Pszczoła włoska - najbardziej rozpowszechniona rasa na świecie. Cechą charakterystyczną jest jej żółte dominujące ubarwienie. Mało znana w Polsce, a na jej oficjalną hodowlę zezwolono dopiero w 2003 r.
Zalety:
- bardzo łagodna
- dobrze trzyma się plastrów
- mało rojliwa
- intensywnie czerwi przez cały sezon, buduje duże gniazda
Wady:
- skłonność do rabunków i błądzenia
- wymaga dokarmiania w okresie bezpożytkowym i przy złej pogodzie
- mała odporność na grzybicę
- wymaga dużej ilości zapasów zimowych


niedziela, 6 marca 2016

Rodzaje matek pszczelich

Witam ponownie! Wracamy do tematu matek bo jak wiemy jest to najistotniejsza mieszkanka ula.

Wyróżniamy matki hodowlane i te wychowane przez pszczoły w rodzinach bez ingerencji pszczelarza. Matki wychowane przez pszczoły to: matka ratunkowa, matka rojowa i matka z cichej wymiany. Każda matka wychowywana jest w indywidualnej sytuacji. Wśród pszczelarzy matka z cichej wymiany uznawana jest za najdorodniejszą. Nie wiele im ustępują matki rojowe, mają jednak tą wadę, że mogą przekazywać rodzinie genetyczną skłonność do rójki. Przyjmuje się, najgorsze pod względem dorodności są matki ratunkowe, gdyż mogą powstawać z larw robotnic starszych, nawet 2-3 dniowych. Jednak gdy pszczelarz zadba to jest w stanie wychować matkę ratunkową z larw kilkugodzinnych pochodzącej z rodziny wyselekcjonowanej na interesujące pszczelarza cechy. Nie trudno zgadnąć, że takie matki mogą pod względem fizycznym, jak i genetycznym niczym nie ustępować matką hodowlanym.

 Wśród matek hodowlanych wyróżniamy matki: reprodukcyjne i użytkowe.
Matki reprodukcyjne - produkowane są w pasiekach posiadających materiał zarodowy. Nabywcami tego rodzaju matek są między innymi pszczelarze indywidualni, którzy prowadzą wychów matek na własne potrzeby. Są to matki unasienione sztucznie i sprzedawane jako matki reprodukcyjne ze sprawdzonym czerwieniem lub matki reprodukcyjne bez sprawdzonego czerwienia.
Matki użytkowe - pochodzą od materiału reprodukcyjnego. W obrocie handlowym sprzedawane są matki nieunasienione, matki naturalnie unasienione lub matki sztucznie unasienione.