Większość gatunków pszczół w Szwecji to samotnice, które nie mieszkają w ulach ani społecznościach i nie produkują miodu - wykorzystują jedynie nektar jako paliwo lotnicze. Oddają nam one jednak wielką przysługę, latając z kwiatka na kwiatek i zbierając pyłek. Niektóre gatunki są wyspecjalizowane i podczas swoich wypraw po żywność wybierają tylko jeden gatunek kwiatów, jednak większość siada na różnych roślinach. Jako że nie mają społeczności, której muszą bronić, rozwinęły jedynie miękkie żądło, ale używają go bardzo rzadko.
W odróżnieniu od pszczół miodnych żyjących w społeczności wszystkie samice są płodne i mogą składać jaja. Zapłodniona samica wyszukuje odpowiedni otwór, gdzie składa jaja, z których wykluwają się larwy, przemieniające się następnie w poczwarki, a na koniec w dorosłe pszczoły. Niektóre gatunki potrafią zimować w formie poczwarki, aby następnie wygryźć się latem, inne przeczekują zimę w swoich jamkach jako dorosłe osobniki. Tam siedzą przyczajone, aż powietrze się ogrzeje, najlepiej powyżej 15 stopni, i przyjdzie pora ruszyć w pierwsze loty.
Większość gatunków składa jaja w zagłębieniach w ziemi, jednak niektóre wolą umieszczać je w korytarzach w martwym drewnie. Wykorzystując korytarze już zrobione przez inne owady albo takie, które istnieją w roślinach o porowatym wnętrzu, np. czarnym bzie i malinach. Niestety pszczoły samice mają coraz większe problemy ze znalezieniem naturalnych miejsc gniazdowania, co doprowadziło do tego, że wiele gatunków całkowicie przestało istnieć lub ich populacja ogromnie spadła.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz