Obieg wosku - Wytapianie w kotle do prania z prasą parową

Kocioł i prasa to tani zestaw. Zapewnia dobre wyniki, a ramki, poza dwoma zanurzeniami, nie wymagają więcej pracy. Wewnętrzne ścianki kotła powinny być wykonane z miedzi, stali szlachetnej lub przynajmniej ocynkowane od wewnątrz. Pojemniki z żelaza są niewskazane, ponieważ mogą zabarwić wosk na ciemno, a nawet na czarno.
Najlepszą wodą do wszystkich naczyń do topienia lub przetapiania wosku jest deszczówka, ponieważ jest uboga w wapń. Twarda, zawierająca dużo wapnia woda jest nieodpowiednia do pozyskiwania wosku, ponieważ może prowadzić do jego zmydlenia. Gdy woda w kotle jest nagrzana, można umieścić w nim od 20 do 30 plastrów.
Podczas zanurzania w gotującej się wodzie strych plastrów wylinki larw nasiąkają wodą, a cały wosk jest uwalniany. Plaster trzyma się przy pomocy szczypiec, co pozwala silnie nim potrząsać, dzięki czemu stare plastry łatwo odpadają. W kotle roztopione jest tyle plastrów, ile wytopionej substancji jest w stanie pomieścić prasa parowa. Podczas gdy substancja jest prasowana pod ciśnieniem i w wysokiej temperaturze, przygotowuje się kocioł do kolejnej rundy wytapiania.
Wraz z wytopioną substancją do prasy i do naczynia odbierającego dodajemy dużo wody. Jest to korzystne, ponieważ w takcie chłodzenia wosku następującego po sprasowaniu woda przyjmie z niego zanieczyszczenia, co zapewni doskonałą czystość finalnego produktu.
Ramki, których po wytopieniu nie daje się oczyścić z kitu pszczelego i resztek, można dodatkowo zanurzyć i wyczyścić w dwuprocentowym roztworze ługu sodowego, a następnie zdezynfekować.