Z jednej barci uzyskiwano przeciętnie 10 - 12 1, czyli mniej więcej 15 - 18 kg miodu. Ale niewiele z tego zostawało u bartnika. Był on bowiem zobowiązany do składania z miodu daniny, która stanowiła połowę, a często i 3/4 całej „produkcji”. Właściciele borów z miodu otrzymywanego od bartników na ogół robili miód pitny albo też sprzedawali za granicę. W średniowieczu skóry upolowanej zwierzyny oraz miody stanowiły główny produkt eksportowy. Z wosku poza jego używaniem do celów odlewniczych wytapiano świece i przeznaczano do wyrobu pieczęci, na które było duże zapotrzebowanie. Mniejsze ilości wosku brano także do wyrobu tabliczek do pisania. Te służyły uczniom i kancelistom-pisarczykom jako brudnopisy.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz