Naturalne gniazdo - Organizacja gniazda

Na plastrach pszczół miodnych zawsze można znaleźć eliptyczny kształt obszaru komórek larwalnych. O ile tylko istnieje dostateczna dostępność pożywienia, zapasy pyłku i miodu rozmieszczone są wokół obszaru miodni. Wspomniany eliptyczny obrys obszaru rodni, która nawiasem mówiąc, może przyjmować kształt niemal kulisty, stanowi część efektywnego działania gospodarczego owadów. Kulisty kształt zapewnia wykorzystanie maksymalnej powierzchni. Dzięki temu, i dzięki mądrej gospodarce cieplnej, rodzina pszczela jest w stanie przetrwać zimne okresy przy jak najmniejszych nakładach energetycznych.

 Pszczoły miodne składają swoje zapasy zawsze z dala od wylotu z gniazda. Dlatego też przeznaczone na gniazdo miejsce musi umożliwiać wybór lokalizacji takiego magazynu z dala od otworów wylotowych; daje przy tym pszczołom możliwość zorganizowania rodni poniżej zapasów pożywienia. Dążenia pszczół do magazynowania pożytku z dala od wlotu do gniazda jest uwarunkowane genetycznie i wynika oczywiście ze złych doświadczeń w przypadku lokalizacji "mniej zapobiegawczych".

Innym czynnikiem determinującym organizację gniazda jest zachowanie młodych pszczół. Do przygotowania plastra na rozwój larw wybierają one bowiem zawsze komórki położone poniżej wspomnianych zapasów miodu i pyłku. Taki wybór gwarantuje rodzinie dogodne drogi przenoszenia pożywienia w okresie karmienia zimowego i w okresach o ograniczonym dostępu do pożytku. Droga pionowa do zapasów miodu okazała się ewolucyjnie najkorzystniejsza, jeśli chodzi o szanse przetrwania rodziny i rozwoju potomstwa na wiosnę.