Jest to roślina wieloletnia, podkrzew balsamicznie pachnący, filcowato owłosiony, dorastający do 70 cm. Suszonego ziela używamy jako przyprawy kuchennej, bardzo popularnej w Anglii, Ameryce, Francji, a także na Półwyspie Bałkańskim, na Krymie, w Azji Mniejszej itd. U nas większym powodzeniem cieszy się szałwia czerwona ogrodowa, której rabatki zdobią ulice miast i miasteczek. Olejek szałwii lekarskiej jest stosowany w perfumerii, jako utrwalacz, liście w lecznictwie, jako doskonały lek do płukania jamy ustnej i gardła. Kwiaty szałwii oprócz słodkiego, wonnego nektaru wydzielają też nieco substancji kleistej, również zbieranej przez pszczoły. Szałwia będąc nieodporna na zimno w Polsce uprawiana jest na ogół jako jednoroczna. Ale istnieje szałwia wieloletnia, zwana ogrodową, bardzo odporna na susze. Kwitnie przez lipiec i sierpień, a kwiaty ma niebieskofioletowe, zebrane w niby-okółki. Lubi gleby zasobne w wapno, ale nieraz rośnie na spulchnionych piaskach, na nasypach kolejowych, zboczach, przydrożach i pastwiskach. I otóż ona należy do roślin pod względem miododajności najlepszych! Dostarcza 650 i więcej kg miodu z 1 ha. Pszczoły nie mogą się od jej kwiatów oderwać. Pracują na nich od świtu do zmroku, także i przy niesprzyjającej pogodzie. Wprawdzie nie nadaje się do innych, niż miododajność, celów, ale jest rośliną trwałą, zakwita już w pierwszym roku po wysiewie i kwitnie obficie z roku na rok. Zwierzęta jej nie jedzą, można ją więc rozmnażać na różnych nieużytkach, sadząc kłącza jesienią. Pszczelarze i... pszczoły bardzo sobie tę roślinę cenią. Najobficiej występuje na stepach w Europie Wschodniej i Azji Środkowej. U nas rośnie dziko w południowych stronach kraju.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz