Staje się on ostatnio dość modną przyprawą, zarówno na świecie, jak i u nas. Jest przy tym pięknym, ozdobnym półkrzewem, wyrastającym nawet do 1 m wysokości. Ma kwiaty zebrane w niby-okółkach, wyrastających z kątów liści. Są one koloru fiołkowego, rzadziej różowego lub białego. Hyzop widuje się nieraz jako ozdobę skalnych ogródków. Nazwa Hyzop pochodzi od arabskiego azzof, a to znaczy "święte ziele”. Zresztą przetrwała ona do dziś we Francji. Hyzop w swoim długim, bo chyba przedbiblijnym, życiu przechodził przedziwną karierę. Był rośliną świętą, potem leczniczą. Uważano, że oczyszcza fizycznie, moralnie i psychicznie. Potem o nim nieomal całkowicie zapomniano, by wreszcie stał się rośliną ozdobną, a na koniec przyprawową. A jest przede wszystkim doskonałą rośliną miododajną. Przy tym dostarcza miodu najlepszej jakości, bardzo wysoko cenionego przez fachowców i... smakoszy. W XVI w. hyzop musiał być w Polsce dobrze znany, bo ówczesny sławny lekarz, Marcin z Urzędowa, tak pisze m. in. w swoim Herbarzu: „Iyzop jest ziele znakomite, rzadko kto by go nie miał w swoim ogródku...” . I miód przedni wówczas też był w każdym domu.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz