Choć matka składa tyle jajeczek, że nieraz ich waga przekracza' kilkakrotnie wagę ciała królowej, a więc zdobywa się na kolosalny wysiłek, to jednak żyje również kilkakrotnie dłużej od robotnic. W okresie letniego pożytku pszczoły robotnice żyją zaledwie 30 - 35 dni. Bywa, że niektóre dożywają „starości” , czyli 55 dni. Tylko robotnice, które wylęgają się jesienią i muszą przetrzymać zimę, przedłużają dzięki temu swój żywot do ponad 200 dni, wyjątkowo nawet do 265 dni. Trutnie są właściwie skazywane na śmierć przez robotnice, które pozwalają im żyć tylko tak długo, jak długo są potrzebne. Karmione mleczkiem stają się bardzo pobudliwymi samcami. Gdy jednak tego mleczka nie dostają, nie wykazują wcale popędu płciowego. Kiedy z ula wyfruwa na lot weselny młoda matka, ścigają ją setki młodych trutniów. Ale potem trutnie są już niepotrzebne. Pozbawione pokarmu zbierają się w gromadach na plastrach miodu, ale nie mają siły, by latać, więc giną. Im silniejszy rój, tym szybciej wyrzuca trutnie. Żywot matki trwa jednak dalej. Zaczyna tylko składać nieco mniej jajeczek w 3 - 4 roku życia, ale bywa, że osiąga 6 i 7 lat i jeszcze składa jajeczka. Przez cały okres czerwienia karmiona jest naturalnie intensywnie mleczkiem. Pszczelarze nie lubią starych matek i najdalej po 3 latach zastępują ją matką młodą. Żadna królowa nie znosi konkurencji. I to ani swojej matki, ani córki, gdyż chce królować sama. Swojego żądła używa jedynie przeciw rywalce. Od żądlenia innych „wrogów” są robotnice, a trutnie żądła w ogóle nie mają.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz