Do przyrządzania różnych maści i kremów nieraz wymagany jest wosk biały. Kiedyś, za dawnych lat, bielono go po prostu na słońcu. Rozdrobniony na strużyny, wiórki lub wstążki rozkładano na kawałku tkaniny, którą wystawiano na słońce, w zacisznym miejscu. Słońce i powietrze utieniało barwniki i wosk bielał tak, jak potrafi wybielić się płótno. Zresztą proces ten jest rzeczywiście podobny do zabiegów bielenia płótna, bo też przebiega na mokro: wosk trzeba często spryskiwać wodą. Dziś raczej bieli się wosk sposobami chemicznymi, czyli traktuje go wodą utlenioną, dwuchromianem potasu z kwasem siarkowym, ozonem, chlorem i innymi utleniaczami. Wosk bielony jest twardy, prawie przeźroczysty, a w dodatku nie tłusty. Topi się w temperaturze 65,5 - 70°C, a ciężar właściwy ma nieco wyższy od naturalnego.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz