Pokarm i inne dobra niezbędne pszczołom - Głodowa śmierć rodziny.

Rodzina pszczela może zginąć z głodu, jeśli zużyje wszystkie zapasy pożywienia. Zanim to nastąpi, owady aż do ostatniej kropli zapasów dzielą się ze sobą resztkami, sięgając przy tym do rezerw własnych organizmów, a w skrajnej sytuacji - zjadając własne larwy i poczwarki. W ostatnim, przedśmiertnym stadium pszczoły wpełzają do opuszczonych komórek pszczelich. Przy kolejnym przeglądzie rodziny można wtedy zauważyć odwłoki martwych owadów, co pozwala łatwo ustalić przyczynę ich śmierci - zwłaszcza jeśli widoczne są spustoszone komórki bez miodu. Jeśli w czasie przeglądu natrafi się na dogorywające pszczoły, można je ratować jedynie poprzez skropienie owadów rozrzedzonym miodem lub cukrem. Osłabione pszczoły nie dałyby rady samodzielnie odszukać podkarmiaczki z syropem. Tak osłabione pszczoły długo wracają do pełni sił - potrzebują aż trzech tygodni, aby pojawiły się u nich jakiekolwiek młode pszczoły.

Pszczoły lubią spokój i stabilną sytuację życiową. Stymuluje je zbieranie pożytku. Kilka dni bez lotów po pokarm sprawia, że pszczoły "przełączają" się na tryb oszczędzania, nawet jeśli w ulu są duże zapasy żywności. Owady zwalniają tempo wychowu czerwia. Nawet w lecie i jesienią rodzina woli cierpieć z niedożywienia, niż sięgać do magazynów miodu. Nie można tego jednak porównywać z sytuacjami faktycznego zagłodzenia rodziny, nawet jeśli w związku z niedożywieniem pojawiają się negatywne skutki. Dzięki regularnym przeglądom rodzi i prawidłowemu dokarmianiu rodzin w odpowiednim czasie pszczelarz może uniknąć dużych ubytków rodzin wskutek zagłodzenia. Na pierwszym miejscu podczas każdego przeglądu należy więc stawić regularne sprawdzenie zapasów pokarmu. Jeżeli podczas przeglądu stwierdzamy mniej niż dwa pełne miodu plastry, bezwzględnie należy dołożyć do gniazda plastry z miodem lub pokarmem.