Wykonywanie odkładów

Tę metodę rozmnażania pasieki wybieramy jeśli chcemy zapewnić pszczołom zajęcie lub zwiększyć liczebność rodzin. Każdy wykonany odkład powinien samodzielnie osiągnąć siłę zapewniającą przetrwanie zimy. Wielkość odkładu jest determinowana przez czas, w którym jest on wykonywany - o ile na początku czerwca na odkład wystarczą dwa zaczerwione plastry, to już pod koniec miesiąca konieczne są trzy, w lipcu cztery do pięciu, a w sierpniu nawet sześć plastrów z czerwiem. Z jednej rodziny możliwe jest, w zależności od wyjściowej siły rodziny i czasu podziału, utworzenie od czterech do ośmiu odkładów.
W roli skrzynek dla odkładów najlepiej sprawdzają się ule systemu używanego w pasiece. Przed utworzeniem odkładu w ulu, do środka wkłada się jeden pusty plaster i jeden plaster z zapasem pokarmu, przy czym oba traktujemy jako plastry okrywające dla umieszczonych pomiędzy nimi plastrów z czerwiem. W każdym odkładzie na plastrach z czerwiem zasklepionym musi znajdować się trochę komórek z czerwiem otwartym.
Po takich przygotowaniach przenosi się ul z odkładem na inne pasieczysko. Trzeba jednak pozostawić na dotychczasowym pasieczysku kilka rodzin, aby miały gdzie wrócić zbieraczki z lotów. Na nowym pasieczysku wloty uli otwiera się, jak zwykle, w godzinach wieczornych. Pszczołom podaje się pokarm z ciasta cukrowego. Najczęściej też odkładom podaje się wtedy matkę lub pozostawia dojrzały matecznik. Nie ma jednak sensu tego robić później niż do końca czerwca. Dziewięć dni po wykonaniu odkładu poddaje się matkę unasienioną, po uprzednim zniszczeniu mateczników. Należy starannie przejrzeć odkład, aby nie przeoczyć żadnego matecznika ratunkowego. Dokarmianie ciastem cukrowym jest następnie kontynuowane, a odkład poszerza się stosownie do rozwoju nowej rodziny.