Jest to roślina przyprawowa i lecznicza. Jako przyprawy używa się świeżych, młodych listków o smaku i zapachu ogórka, najczęściej do sałatek. W ziołolecznictwie stosuje się kwiaty i cale ziele, zwykle w postaci herbatek, do popijania przy chrypce, nieżycie jamy ustnej, gardła itp. Ogórecznik zawiera spore ilości śluzu, a ten powleka błony śluzowe naszego wnętrza” i w ten sposób je leczy. Przy tym herbatka z ogórecznika jest bardzo smaczna, toteż nic dziwnego, że jest ogromnie popularna np. we Francji. Piją ją tam po prostu dla zdrowia i smaku. Można też używać naparów z ogórecznika zewnętrznie do okładów i kataplazmów na uszkodzoną skórę, lekkie oparzenia, czyraki, wrzody, wypryski i po prostu na „piękną cerę”. Ogórecznik kwitnie już po 40 - 50 dniach po zasianiu, ładnymi niebieskobłękitnymi kwiatami. Wprawdzie ma ich mniej niż facelia i wymaga lepszej gleby, ale też każdy kwiat wydziela znacznie więcej nektaru niż faceliowy. Pszczoły przylatują do ogórecznika od świtu do nocy, nawet w chłodne, jesienne dni. Na urodzajnej glebie roślina ta często sama się wysiewa, gdyż nasiona łatwo się osypują. Jeśli chcemy zebrać więcej nasion trzeba ścinać wierzchołki nasienne przed ich pełnym dojrzeniem. Nieraz rozmnaża się ogórecznik z rozsady, którą można przesadzać przed pojawieniem się pierwszych kwiatów. Ogórecznik ma wydajność ok. 200 kg miodu z 1 ha.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz