Zagospodarowanie miodu

Odwirowany miód wymaga szczegółowego oczyszczenia z drobin wosku, chitynowych części pszczół i innych zanieczyszczeń. W tym celu brany miód przepuszczamy przez kilka sit o różnej wielkości oczek. Pozbawiony zanieczyszczeń miód zlewamy do pojemników szczelnie zamykanych.

Do oczyszczania i klarowania miodu służą naczynia o różnej pojemności, wykonane z blachy kwasoodpornej, tzw. odstojniki do miodu. Zanieczyszczenia ciężkie opadają na dno, lekkie zaś wypływają na powierzchnie. Kran spustowy umieszczony w pewnej odległości od dna pozwala na zlanie środkowej części, czystej warstwy.

Miód powinien być przetrzymywany w pomieszczeniach czystych i suchych, zabezpieczonych przed dostępem owadów, gryzoni ... i innych szkodników, a temp. max 10-15 stopni. Dojrzały miód jest produktem bardzo trwałym i może być przechowywany przez szereg lat. Traci on jedynie nieznacznie na aromacie i na enzymach zawartych w nim.

Każdy miód po pewnym czasie ulega naturalnej krystalizacji. Ze stanu ciekłego (potoki) przechodzi w stan stały (krupiec). niektóre miody w bardzo szybkim czasie krystalizują nawet po 2-3 dniach od odwirowaniu. do takich należy miód rzepakowy, i wszystkie miody z roślin krzyżowych, przy czym krystalizacja jest drobnoziarnista. Natomiast miody które pozostają płynne nawet przez  2 lata jest miód akacjowy.

Pierwszą oznaką krystalizacji jest zmętnienie klarownej potoki. Jest to odpowiedni moment na mechaniczne mieszanie gęstniejącego miodu. Poprzez kilkakrotne przemieszanie miodu uzyskuje się jego równomierne krystalizowanie w całym pojemniku i rozluźnienie jego konsystencji.