Rodzaje miodarek

Każdy pszczelarz wie, że niezbędnym sprzętem w pasiece jest coś co pomoże nam odzyskać miód ciężko uciułany przez nasze pszczółki, a mianowicie mam na myśli miodarkę.
Wiemy, że miód najlepiej odwirować bezpośrednio po wyjęciu z ula, jest on wtedy jeszcze ciepły i łatwiej wypływa z plastrów. Lepiej i szybciej przepływa przez oczka różnych sitek, które mają za zadanie dokładnie oczyścić miód.

Różni pszczelarze stosują różne miodarki:
Miodarki chordalne - czyli tangensowe - plastry ustawione są równolegle do bębna miodarki. Siła odśrodkowa skierowana jest prostopadle do całej płaszczyzny plastra. Zasadniczą wadą tych miodarek jest dwukrotne przekładanie każdej partii wirowanych plastrów.

Miodarki radialne - plastry ustawione promieniście w stosunku do bębna wirówki gdzie siła odśrodkowa działa równolegle do powierzchni plastrów, powodując wypływanie miodu jednocześnie z obu stron.

Miodarki kasetowe - plastry w kasetach ustawia się pod katem mniejszym od 90 stopni w stosunku do promienia wirnika. Po odwirowaniu jednej strony plastrów i zmianie kierunku obrotów silnika, odwirowuje się drugą stronę plastrów. Ten typ miodarek jest bardzo przydatny podczas odwirowywania miodów gstych takich jak: spadziowy czy wrzosowy.

Podczas wirownia miodu, trzeba uwzględnić następujące praktyczne wskazówki:
- zabezpieczyć stabilność miodarki, przymocowując ja do podłoża
- dobierać w miarę możliwości plastry o zbliżonej masie i równomiernie je ustawić
- z wielkim wyczuciem regulować szybkość obrotów, zaczynając od bardzo wolnych, stopniowo zwiększając do bardzo szybkich
- ze szczególną ostrożnością odwirowywać miód z plastrów jasnych, jeszcze nieprzyczerwionych.