Mimo obfitego wydzielania nektaru nie ma dużego znaczenia dla pszczół, gdyż przypomnijmy mają one zbyt krótkie języczki, by dotrzeć do koniczynowego nektaru. A byłoby do czego, bo oblicza się, że wydajność miodu z 1 ha uprawy tej rośliny wynosi 200 kg. Nic też dziwnego, że wokół tych czerwonych kulek kwiatowych kręcą się trzmiele. Ale zdarza się, że i one nie mogą swoimi języczkami sięgnąć do dna rurki kwiatowej. Zirytowane przegryzają rurkę, a wtedy do powstałych otworków zlatują się pszczoły, mogąc dobrać się już do nektaru. Pod koniec lata liczba trzmieli wzrasta i gromadnie zlatują się do drugiego pokosu koniczyny. Wówczas można na koniczynie czerwonej zaobserwować więcej pszczół, niż np. na seradeli. Warto zaobserwować, czy korzystają jedynie z otworków w rurkach kwiatowych, czy też może sięgają języczkiem do dna. Zdarza się bowiem, że drugi pokos koniczyny ma krótsze rurki albo w ogóle pojawiła się odmiana o tak krótkich rurkach kwiatowych, że stała się dostępna dla pszczół. Utrwalenie tej cechy rośliny byłoby wprost błogosławieństwem.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz