Najlepiej działa użądlenie przez żywą pszczołę wkłuwającą swoje przekształcone pokładełko w naszą skórę. Nie ma na to rady! Próbowano to jasne rozmaitych metod mniej przykrych. A więc: zastrzyków preparatu z jadu pszczelego, maści z tymże jadem i wszystko dawało niezłe wyniki, ale użądlenia najlepsze! Kiedy nas przypadkiem pszczoła ukłuje, staramy się natychmiast wyjąć żądło. Zwykle nam się to nie udaje, bo bierzemy w palce woreczek jadowy, ściskamy go i w ten sposób wstrzykujemy sobie resztę jadu, a ból się potęguje. A co powinniśmy robić? trzeba podważyć żądło paznokciem i wtedy je wyjmować albo potrzeć bolące miejsce o ubranie i wystające żądło wyjąć. Przy kuracjach jadem chodzi rzecz jasna o to, aby cały zapas woreczka dostał się do organizmu człowieka. Największa jak dotąd pasieka w Europie znajduje się na pograniczu Bawarii i Wirtembergii w Niemczech Zachodnich. Jest w niej ok. 1500 uli, a przy tym prowadzi się prace hodowlane, sprowadza z całego świata pszczoły różnych maści. Głównym celem jest otrzymanie ras, dostarczających największych ilości jadu. Sprzedaje się miód, wosk, propolis, pyłek, matki i całe roje, ale jad produkuje się dla przemysłu farmaceutycznego. Początkowo po prostu każdą pszczołę chwytało się pincetą i zmuszało przez naciskanie do żądlenia, np. na szkiełko zegarkowe lub na bibułę Żądło łatwo wracało na swoje miejsce i pszczoła nie ginęła. Na szkiełku można było uzyskać ok. 300 porcji jadu od 300 pszczół. Taki ładunek przykrywało się drugim szkiełkiem i lek był gotowy do transportu. Ten bardzo jednak pracochłonny sposób zastąpiono „masówką” . Wprowadzano pszczoły do słoja i nakrywano go gazą, nasączoną małą dawką, np. eteru. Przed uśnięciem pszczoły opryskiwały jadem wnętrze słoja i siebie nawzajem. Po uśnięciu oblewano zawartość słoja wodą destylowaną, która spłukiwała cały jad ze szkła i owadów. Obeschnięte pszczoły wypuszczano na wolność. Takim preparatem jadowym, oczyszczonym laboratoryjnie, sterylnym, w odmierzonych według zapotrzebowania ilościach można już było leczyć nie tylko reumatyzmy, ale i wiele innych chorób. Jad zebrany na szkiełku lub spłukany z uśpionych pszczół może służyć jako lek przez 2 łata, nie tracąc swych własności, Każdą jego porcję oddaną przez pszczołę zwie się apitoksyną. Mówi się więc o np. 300 jednostkach apitoksyny. Pszczoła osiąga maksymalną ilość jadu, gdy ma 2 tygodnie życia. Naturalnie, do celów leczniczych można rozrzedzać jad wodą destylowaną, by otrzymywać pożądany roztwór apitoksyny, np. do zastrzyków śródskórnych, podskórnych, do inhalacji, elektroforezy, przygotowania maści itd. Bo jadem można leczyć wiele rozmaitych schorzeń i na różne sposoby.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz