Medycyna ludowa leczyła użądleniami czyraki i to nieraz z dobrym skutkiem. Podobnie leczono tzw. czerwonego wilka (toczeń skóry), egzemy, łuszczycę itp. Wciąż jeszcze za mało jest naukowych badań tego typu i to dużej liczbie pacjentów. U nas prof. Kirkor w 1951 r. prowadził w Zakładzie Chorób Owadów Użytkowych w Swarzędzu w Wielkopolsce wiele doświadczeń nad wpływem jadu pszczelego na włoskowca różycy. Potrafi on wywoływać u ludzi stykających się z surowym, skażonym mięsem zakażenie różycowe. Prof. Kirkor stwierdził, że duża dawka jadu zabija włoskowca różycy, hodowanego na pożywce. Mniejsza dawka wstrzymuje rozwój tych bakterii. Stosował więc użądlenia pszczół dookoła zakażonego miejsca i zabieg ten hamował przebieg choroby. Zauważono również, że jad pszczół uodparnia na jad wężów, a u nas na jad żmij.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz