Poszerzanie gniazda i dodawanie miodni - Zastosowanie kraty odgrodowej

Do produkcji plastrów z miodem wolnych od komórek z czerwiem najlepiej wykorzystać kratę odgrodową. Nie służy ona do ograniczania rozbudowy rodni, lecz do jej właściwego uformowania. Umieszczenie kraty odgrodowej pomiędzy drugim a trzecim korpusem może czasem wydłużyć czas potrzebny pszczołom na zagospodarowanie miodni. Pszczoły szczególnie niechętnie przenoszą się do nowego pomieszczenia, jeśli plastry w drugim korpusie "po brzegi" wypełnione są miodem. Może się wtedy zdarzyć, że mimo panującego zagęszczenia w obu dolnych korpusach nie są w stanie przedostać się do magazynu miodu i go zasiedlić z uwagi na istnienie bariery w postaci kraty odgrodowej. W skrajnym przypadku owady mogą się wyroić, wcale nie zasiedlając dodanej miodni.
Typowy dodawany korpus na miód składa się z trzech, czterech pustych plastrów i pięciu, sześciu ramek z węzą. Jeśli stosowana jest krata odgrodowa, trzeba w jakiś sposób zachęcić pszczoły do przechodzenia pomiędzy korpusami lub dostarczyć im bodźca do przejścia do miodni.
Oto sprawdzone metody:
1. Jeśli magazyn miodu jest umieszczony bezpośrednio nad korpusami z rodnią, zostaje zasiedlony już w ciągu kilku godzin od momentu dodania. W tym przypadku, po upływie od kilku dni do tygodnia, można podnieść dodany korpus i dopiero wówczas poddać kratę odgrodową. Może się przy tym zdarzyć, że w międzyczasie matka zaczerwi plastry  trzecim korpusie. W takiej sytuacji należy ją odszukać i przenieść do dolnej części gniazda, najlepiej też przenieść do dolnych korpusów wszystkie zaczerwione przez nią plastry z trzeciego korpusu.
2. Przed dodaniem miodni przenoszone są do niej, zawieszone uprzednio w korpusie gniazdowym, ramki z węzą albo puste plastry. W części gniazdowej zwolnione miejsca uzupełniane są ramkami z węzą. Aby przy okazji tych zmian nie przenieść matki, najlepiej omieść plastry z pszczół. Zanim korpus zostanie postawiony na górze, należy zeskrobać dłutem nadbudowę woskową z górnych listewek ramek drugiego korpusu gniazdowego i umieścić na nim kratę odgrodową. Nowo dodany korpus składa się wówczas z dwóch, trzech plastrów z miodem, kolejnych dwóch pustych plastrów i pięciu, sześciu plastrów z węzą. Pszczoły dodany korpus zajmą i zasiedlą w ciągu kilku godzin.
3. Przed założeniem miodni trzy plastry z czerwiem są wybrane z części gniazdowej i przenoszone do dodawanego korpusu. Nie powinno być na nich wianków z pokarmem, a najlepiej, żeby nie znajdowały się tam również komórki z czerwiem trutowym.
Przed zabraniem plastrów są one, oczywiście, omiatane z pszczół, aby przypadkiem nie doszło do nieprzeniesienia matki. W korpusie gniazdowym na miejsce zabranych plastrów z czerwiem wstawiane są ramki z węzą. Dodawane plastry wewnątrz miodni są zsuwane razem. Po zeskrobaniu nadbudówek woskowych i ułożeniu kraty odgrodowej zostaje ustawiony. Powieszone plastry z czerwiem szybko wabią do miodni pszczoły robotnice, których nowy "rewir" będzie mieścił się powyżej kraty odgrodowej. Powstałe po przeniesieniu plastrów wolne miejsce w części gniazdowej uzupełnione ramki z węzą jest wykorzystane przez pszczoły, które szybko odbudowują węzę, a tę następnie matka zaczerwia. Metod ta zachęca pszczoły do pracowitości, dając przy tym możliwość zwiększenia ilości czerwia w rodzinie, potrzebnego później do utworzenia odkładu.