Prace ulowe - praca zbieraczek

Wszystkie pszczoły w rodzinie, niezależnie od wieku, są odpowiedzialne za ciągłą wymianę pożywienia. Zadaniem pszczół pracujących w ulu jest zaś odbieranie znoszonych przez zbieraczki dóbr i ich dalsze rozdysponowanie. Zbieraczki znoszą nektar i przekazują go pszczołom odbierającym. Czasem, zwłaszcza w porze masowego kwitnienia roślin, zbieraczki w pośpiechu przekazują nektar już na pomoście przy wlocie do ula, normalnie jednak dzieje się to dopiero wewnątrz niego, w pobliżu gniazda.

Pszczoły pozostające w ulu przyjmują dostarczony nektar, a następnie zagęszczają go. Wchłaniają w tym celu krople nektaru do wola, potem - celem osuszenia - wyrzucają go na języczek, aby w ciepłym powietrzu ula odparować nadmiar wody. W celu dalszego zagęszczania nanoszą go w postaci drobnych kropelek na ścianki komórek. Dopiero w chwili osiągnięcia pełnej dojrzałości miodu, czyli po jakichś pięciu dniach, nektar jest przenoszony do docelowych komórek miodowych.

W czasie przyjmowania pożywienia następuje także przekazania feromonów matki, które zapewniają zbieraczkom orientacje i wabią je do ula. Zapach feromonów jest w wyniku tego przenoszony również dalej, aż po samo źródło pożytku.

Pszczoły pozostające w ulu zajmują się również przynoszonym pyłkiem. Zbieraczki bowiem uciekają z ula natychmiast po wyrzuceniu pyłku do komórek. Gdybyśmy w czasie kontroli roju wyciągnęli taki plaster i przewrócili do góry nogami, kulki pyłku wysypałyby się na ziemię. Uderzenie kulek pyłku o folię dennicy powoduje charakterystyczny odgłos, którego za pierwszym razem wiele osób nie potrafi  zidentyfikować. Często próbują one w tym momencie obejrzeć plaster nad rojem, nierzadko przechylając go przy tym na bok.

W celu przechowywania pyłku pszczoły ubijają zgromadzone w komórce grudki pyłku i upychają w komórki. Dodają do tego odrobinę miodu zmieszanego z ich śliną, w której zawarte są różnorakie enzymy. Powoduje to przekształcenie pyłku w pierzgę - istotne, trwałe i wstępnie przetrawione źródło białka "na trudniejsze czasy", w tym zwłaszcza zimowe dni. Stanowi ona także pożywienie młodych pszczół i larw w okresie wiosennym.