Zaopatrzenie rodzin w pokarm cukrowy

Pszczelarz zabiera pszczołom pokarm naturalny, dając w zamian sztuczny w postaci dwucukru - sacharozy, który wprowadzono po raz pierwszy do zimowego dokarmiania pszczół w drugiej połowie XVIII w. Od kiedy udowodniono, iż cukier zastępujący miód w 100% nie szkodzi zimującej rodzinie pszczelej, zaczęto całkowicie wycofywać miód z zimowego żywienia, co znacznie poprawiło opłacalność gospodarki pasiecznej.

Wielkość zapasu potrzebnego rodzinom na zimę zależy od liczby ramek pozostawionych w gnieździe.
Pszczelarze mają skłonność do pozostawiania zbyt dużego gniazda w stosunku do siły rodziny, co powoduje przekarmienia i zmusza pszczoły do wyczerpującego przerabiania nadmiernej ilości syropu.

Na 1 plaster wielkopolski w zimującej rodzinie przeznacza się 1,5 kg zapasu, natomiast na plaster dadanowski i warszawski poszerzony 1,8 kg. Taką ilość powinno się podać pszczołom do około 15 września, chociaż ostatnie badania zalecają zakończenia karmienia do końca sierpnia. Odpowiednie ułożenie zapasu w gnieździe jest ważnym czynnikiem wpływającym na przezimowanie rodziny.