Ul idealny - Ule wielokorpusowe - Odstęp pszczeli

Odkrycie przez pastora L. L. Langstrotha tzw. odstępu pszczelego stanowiło jeden z kamieni milowych w rozwoju pszczelarstwa. Gdy Langstroth odłożył plaster tak, że pomiędzy górną krawędzią ramki a daszkiem pozostało 9,5 mm, okazało się, że według pszczół pozostawiona przestrzeń jest za mała, aby można było wykorzystać ją do budowania fragmentów plastra  i magazynowania pokarmu, a jednocześnie dostatecznie duża, aby nie zabudować ją propolisem. Była ona wykorzystywana przez owady jako przejście, tym samym też kontrolowana i utrzymywana w czystości. Rzeczywiście, przy zachowaniu odstępu na poziomie około 8 mm okazuje się, że przestrzeń ta nie jest zabudowana. Na dnie ula odległość ta może wynosić nawet 20 mm. Skutkiem tego odkrycia było powstanie rozkładanej konstrukcji ula, z którego bez wysiłku wyjąć można ramki z plastrami, a także wynalezienie przegródek, siatek rozdzielających, w końcu także miodarek, umożliwiających wydobywanie miodu z plastrów bez ich uszkodzenia. Wywodzący się od nazwiska pastora ul typu langstroth jest dziś szeroko rozpowszechniony wśród pszczelarzy.