W Australii i Nowej Zelandii rośnie 240 gatunków roślin z rodziny Stylidium, które… biją owady. Większość gatunków z tej rodziny jest endemiczna dla Australii. Ze środka kwiatów wystaje zakrzywiony organ, na którego końcu znajdują się pylniki. Siadający na kwiecie owad powoduje zmianę turgoru w tkankach rośliny, powodując, że organ zostaje uwolniony i z zamachem uderza pylnikami w ciało zapylacza (któremu nie dzieje się krzywda, chociaż podobno zostaje oszołomiony) obsypując go deszczem pyłku. Jednak to nie wszystko. By efektywniej przeprowadzać zapylenie krzyżowe, po pewnym czasie pylniki zamieniają się w słupki, które w taki sam sposób klepią owady – tym razem, aby zebrać pyłek. Kwiat wraca do stanu gotowości po 20 minutach od odwiedzin pszczoły. Niższe temperatury powodują wolniejszą reakcję rośliny. Gatunki zazwyczaj zapylane są przez małe pszczoły samotnice lub bujanki. Ruszające się pręciki ma rosnący w wielu polskich ogrodach berberys zwyczajny. Pod wpływem nacisku owada bardzo szybko poruszają się w kierunku słupka, obsypując pszczołę pyłkiem.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz