Jest to stosunkowo często choroba larw, powodowana przez grzybicę otorbielakową. Zarodniki dostają się do jelita larw, gdzie grzyb rozmnaża i atakuje cały organizm pszczoły, doprowadzając do jej śmierci, następującej najczęściej w stadium larwy wyciągniętej lub przedpoczwarki.W przypadku gnijących pojedynczo lub w niewielkich ilościach poczwarek pszczoły szybko dostrzegają zagrożenie i usuwają takie potomstwo z ula, w wyniku czego w plastrach gniazdowych pojawiają się luki. Przy silnym ataku grzyba można zauważyć wysuszone, marmurowoszare mumie wystające z komórek. są one wysuszone przez robotnice z ula na pomost. Przyczyna epidemii czerwia wapiennego może być silnie zawilgocenie ula i załamanie pogody. Także brak pożytku zwiększa ryzyko wystąpienia grzybicy wapiennej. Wśród przyczyn choroby wymienia się również niedostateczną pilność pszczół czyszczących ul. Czasem podatność na czerw wapienny uwarunkowana jest w rodzinie genetycznie. W tym ostatnim przypadku konieczna jest zmiana hodowlanego materiału genetycznego poprzez wymianę matki.
Zwalczanie: grzybica otorbielakowa mija zwykle bez żadnych zabiegów. Ważne jest jednak, aby zadbać o poprawę warunków bytowania pszczół i w miarę możliwości wymienić matkę. Jeśli atak grzybicy jest silny, warunki w ulu możemy poprawić, podkarmiając pszczoły. Po zabraniu matki w rodzinie dotkniętej grzybicą wystąpi dłuższa przerwa w wychowie czerwia, co pozbawi grzybnię bazy pokarmowej. Wymiana matki zapewnia minimum dziewięć dni przerwy w czerwieniu, co powinno być wystarczające do likwidacji grzybicy.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz