Pszczoła zbieraczka zlizuje języczkiem nektar i magazynuje go w wolu wraz ze swoją śliną, która zawiera enzymy rozkładające obecną w nektarze sacharozę. Po powrocie do ula, zbieraczka przekazuje przetworzony już częściowo miodowy półprodukt pszczele robotnicy. Ta poddaje go dalszym przemianom, obróbce w pyszczku i osuszaniu. Aby miód parował, pszczoły ciąg. W efekcie, zawartość wody w miodzie nie przekracza osiemnastu procent.
Ostatnie pożegnanie. Pszczoły z namaszczeniem oczyszczają słoiki z resztek miodu, a pszczelarz zaciera ręce.
Miód jest produktem z natury doskonałym, a wszelkie niezbędne zabiegi przetwórcze i konserwujące wykonują przy nim pszczoły. Klarowna złocista ciecz bez konserwantów trafi teraz do słoików.
Miód spływa na podwójne sita, żeby oczyszczony z resztek wosku, łagodnie i z namaszczeniem osunąć się w objęcia wanienki.
Wirowanie w miodarce odsklepionych ramek. Siła odśrodkowa wyrzuca zawartość komórek na zewnątrz i złocista słodycz płynie po ściankach bębna.
