Ze składu chemicznego pyłku łatwo wysnuć wniosek, że byłby on znakomitym środkiem odżywczym. Trudno w tym wypadku naturalnie eksperymentować na ludziach, ale łatwo np. na myszach. I otóż karmiono myszki przez pół roku jedynie wodą i pyłkiem. I cóż zauważono? Żadnych zmian w stosunku do myszy kontrolnych, odżywianych normalnie. Płodność też się nie zmieniła, zdrowie dopisywało. Jedynie w kale myszek karmionych pyłkiem znajdowano tylko zarodniki bakterii, a nie ich okazy. Czyli pyłek musi zawierać jakąś substancję hamującą rozwój drobnoustrojów. A może tę rolę spełnia właśnie inhibina, znajdująca się w wielu miodach. Francuscy badacze spróbowali dodawać pyłku do pożywienia ludzi dorosłych i dzieci. Już po kilku dniach można było zaobserwować poprawę samopoczucia; analiza krwi dawała lepszy obraz, u dzieci poprawiała się waga. No i odtąd zaczęło się propagowanie tego produktu. Dziś w każdym sklepie aptecznym we Francji czy USA można kupić pyłek pszczeli.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz