Nie darmo, zapewniający nieśmiertelność pokarm bogów Olimpu, nosił miano nektaru. We wszystkich kulturach świata, od Egiptu po Daleki Wschód, miód uważany był za lekarstwo ciała i duszy. Sprawdza się w tym wypadku życzenie Hipokratesa, ojca medycyny: "by pokarm był lekiem a lek pokarmem".
Krystalizacja jest zjawiskiem naturalnym, zachodzącym w każdym naturalnym miodzie. Czas krystalizacji jest inny dla różnych miodów i zależy głównie od pożytku, z jakigo miód został wyprodukowany oraz od stopnia dojrzałości miodu. Krystalizacja miodu nie zmienia jego składu, czyli właściwości odżywczych i leczniczych.
Miód - słodki, kaloryczny i zdrowy, był zawsze łakomym kąskiem dla człowieka i zwierząt. Pszczoła miodna została udomowiona przed tysiącami lat, a obecnie jest hodowana na całym świecie. Najstarsze ślady bartnictwa w Polsce pochodzą sprzed 2 tysięcy lat. Pierwotnie polegało ono na wybieraniu miodu z barci, czyli wydłubanych pni drzew. Miód nie psuje się mimo przechowywania do w pokojowej temperaturze dzięki występującym w nim bakteriobójczym substancjom. Dawniej wykorzystywano go do opatrywania ran, a dziś wspomaga leczenie przeziębień i uodparnia organizm. W ciemnym, suchym miejscu można przechowywać miód przez wiele lat. Z czasem może zgęstnieć i skrystalizować się, ale nie straci na swojej wartości. W piramidach egipskich znaleziono zasklepione amfory z miodem nadającym się do konsumpcji.
Przeciętny pszczeli rój liczy od pięćdziesięciu do siedemdziesięciu tysięcy osobników i produkuje rocznie około 27 do 45 kg miodu. Pszczelarze zabierają pszczołom dwie trzecie miodu, a reszta musi starczyć im na przetrwanie zimy. Aby wytworzyć około 450 g miodu pszczoły muszą zebrać około 1,8 kg nektaru z około dwu milionów kwiatów. Jedna pszczoła zbieraczka w ciągu całego swego życia jest w stanie zebrać jedną łyżeczkę nektaru.
Pszczoła zbieraczka zlizuje języczkiem nektar i magazynuje go w wolu wraz ze swoją śliną, która zawiera enzymy rozkładające obecną w nektarze sacharozę. Po powrocie do ula, zbieraczka przekazuje przetworzony już częściowo miodowy półprodukt pszczele robotnicy. Ta poddaje go dalszym przemianom, obróbce w pyszczku i osuszaniu. Aby miód parował, pszczoły ciąg. W efekcie, zawartość wody w miodzie nie przekracza osiemnastu procent.
Ostatnie pożegnanie. Pszczoły z namaszczeniem oczyszczają słoiki z resztek miodu, a pszczelarz zaciera ręce.
Miód jest produktem z natury doskonałym, a wszelkie niezbędne zabiegi przetwórcze i konserwujące wykonują przy nim pszczoły. Klarowna złocista ciecz bez konserwantów trafi teraz do słoików.
