Zapewnienie pożytku pyłkowego i pierzgi

Pyłek potrzebny jest nie tylko do wykarmienia czerwiu. Młode, sierpniowe pszczoły zjadając go w dużych ilościach, wytwarzają zapasy białkowo - tłuszczowe niezbędne do dobrego przezimowania, natomiast wiosną stają się dobrymi karmicielkami odpornymi na nosemozę. Przy składaniu gniazda pamiętać należy, aby w gnieździe koniecznie znalazły się plastry z pierzgą.

Pokarm białkowy
Brak pokarmu białkowego w rodzinie doprowadza do kanibalizmu, polegającego na zjadaniu młodych larw, a czasem nawet i jaj. Najefektowniej niedobory białka można pokryć pyłkiem ub pierzgą zabieraną pszczołom w okresie występowania nadmiaru pyłku kwiatowego w przyrodzie. Odpowiednio przechowywanym pyłkiem karmi się rodziny wczesną wiosną lub późnym latem, gdy brakuje pyłku w naturze.

 W praktyce pszczelarskiej nie stosuje się jednak namiastek pyłku, nie produkuje ich także przemysł. Obecnie przeważa pogląd, że wszystkie dotychczas znane i stosowane zastępcze pokarmy białkowe mogą w pewnym stopniu zapobiegać skutkom czasowego niedoboru pyłku. Nie są w stanie natomiast zupełnie ich zastąpić, a dodatni wpływ na rozwój rodziny zaznacza się tylko wówczas, gdy w gnieździe jest pewien zapas pierzgi.

Siła zimowanych rodzin

Kłąb zimowy ma kształt zbliżony do elipsy. Silna rodzina o masie 2 kg tworzy kłąb o średnicy 25 cm, co odpowiada wielkości gniazda złożonego z 7 plastrów. Nie powinno się zimować słabych rodzin, nawet jeżeli uda się im przetrwać zimę, to prawdopodobnie zgina na przedwiośniu. W słabej rodzinie występuje zwiększona aktywność pszczół i większe spożycie pokarmu przeznaczonego na ogrzanie gniazda, doprowadza do szybkiego przepełnienia jelita grubego i zaparzenia rodziny.

Ułożenie gniazda stosownie do siły rodziny

Po zakończeniu miodobrania należy wstępnie ułożyć gniazdo, wyjąć ramki z węzą, plastry stare i bardzo ciemne. W gnieździe, oprócz plastrów z czerwiem, powinny znaleźć się ramki z jasnobrązowym suszem, równomiernie zabudowanym, bez komórek trutowych. Zostawiamy tyle plastrów, aby pszczoły obsiadły je na czarno.

Trzeba bowiem pamiętać, że przed rozpoczęciem dokarmiania, w rodzinach jest jeszcze bardzo dużo pszczół starych, które nie przetrwają do zimowli. Znaczy ich ubytek będzie widocznym w trakcie dokarmiania i w pierwszych dniach zimowli, wówczas masowe ich osypywanie się, znacznie pogorszy warunki zimowania pozostałych, młodych pszczół.

Największą szansę przeżycia mają pszczoły, które wygryzły się w sierpniu i w pierwszej dekadzie września, a więc te, które wygryzły się z jaj złożonych przez matkę w okresie od 25 lipca do 20 sierpnia.

Przygotowanie rodzin do zimowli

Co roku ginie w czasie zimowli znaczna liczba rodzin pszczelich, przynosząc ogromną stratę bezpośrednio pszczelarzowi. Świadczy to o tym, że zagadnienia związane z przygotowaniem rodzin do zimowli i jej przebiegiem wymagają jeszcze wielu doświadczeń i szukania praktycznych rozwiązań, aby straty te ograniczyć.

Dobre przygotowanie do zimowli rozpoczyna się od chwili zakończenia ostatniego miodobrania. W niektórych regionach Polski, tam gdzie po zakończonym kwitnieniu lipy nie występują inne pożytki, przygotowanie rodzin do zimowli rozpoczyna się już w połowie lipca, natomiast w innych regionach, w których występuje spadź i kwitną wrzosy dopiero we wrześniu.

W kolejnych wpisach opowiem o szczegółach.